Pope Francis issues motu proprio harmonizing Canon Law
codes
(Vatican Radio) Pope Francis
issued an Apostolic Letter motu proprio on Thursday, in which
he brings the basic legal instruments that govern the Latin Church and the
Eastern Churches in communion with Rome more closely into accord with one
another in several different specific areas regarding the discipline of the
sacraments, and ecclesial identity of the faithful.
The Holy Father has
introduced material changes only to the Code of Canon Law that governs the
Latin Church, in order to bring the Latin code into harmony with the Eastern
code, especially as regards the valid celebration of marriages with spouses of
mixed Rite, the circumstances under which a spouse may change Rite, how to
determine the Rite to which a child belongs properly, and other questions in a
similar vein.
A note issued by the
Pontifical Council for Legislative Texts explains that the reason for the
reforms is that of responding to the desire to facilitate the pastoral care of
all the faithful, especially of those very great and increasing numbers
of Eastern Christians living in predominantly Latin environments.
Below, please find the
full text of the motu
proprio in Latin
**************************************
Litterae Apostolicae Motu
Proprio datae
Quibus nonnullae normae Codicis Iuris Canonici immutantur.
FRANCISCUS PP.
De concordia inter Codices valde solliciti, quasdam discrepantias
animadvertimus inter Codicis Iuris Canonici et Codicis Canonum Ecclesiarum
Orientalium normas reperiri.
Duo enim Codices partim
communes normas continent, partim vero peculiares ac proprias, id quod utrumque
autonomum reddit. Oportet tamen ut etiam peculiares normae apte inter se
componantur. Namque discrepantiae, si et quatenus adsint, in pastorali praxi
incommoda secum ferunt, praesertim cum relationes inter membra tum ad Ecclesiam
latinam tum ad aliquam Ecclesiam orientalem pertinentia moderandae sunt.
Id accidit praesertim nostris
temporibus, cum nempe ex populorum migratione sequatur ut plures christifideles
orientales in regionibus latinis degant. Quaestiones pastorales et iuridicae
haud paucae inde sunt exortae, quae ut solvantur accommodatas normas
postulant. Speciatim est memorandum christifideles orientales ad suum
cuiusque ritum servandum teneri, ubicumque terrarum inveniantur (cfr CCEO can.
40 § 3; Conc. Oecum. Vat. II, Decr.Orientalium Ecclesiarum, 6), ac
proinde auctoritatis ecclesiasticae competentis est maximopere curare ut
congrua media apparentur quibus ipsi hanc suam obligationem implere queant (cfr
CCEO can. 193, § 1; CIC can. 383 §§ 1-2; Adhort. ap. postsyn. Pastores
gregis, 72). Normarum concordia haud dubie medium est quod valde
iuvabit ut venerabilium rituum orientalium incremento faveatur (cf. CCEO can.
39), ita ut Ecclesiae sui iuris curam pastoralem efficacius
exercere valeant.
Prae oculis tamen habenda est
necessitas agnoscendi peculiares notas disciplinares illius regionis in qua
relationes interecclesiales eveniunt. In Occidente enim, qui est maiore ex
parte latinus, oportet consentaneam aequilibritatem servari inter tutelam iuris
proprii minoris partis orientalis et obsequium exhibendum erga historicam
traditionem canonicam maioris partis latinae, ita ut indebiti concursus et
conflictus vitentur omniumque catholicarum communitatum in illa regione
commorantium fructuosa cooperatio foveatur.
Accedit et alia ratio ut normae
CIC expressis quibusdam compleantur dispositionibus, iis quidem similibus quae
in CCEO continentur, postulatio nempe ut accuratius determinentur relationes
cum christifidelibus ad Ecclesias orientales non catholicas pertinentibus,
quorum in praesentia auctus est numerus in territoriis latinis.
Prae oculis quoque habendum
est canonistarum commentaria animadvertisse discrepantias quasdam inveniri
inter utrumque Codicem ac fere unanimiter ostendisse quae sint praecipuae
quaestiones et quomodo eae concordes sint reddendae.
Finis igitur normarum quae
his Litteris Apostolicis Motu Proprio datis introducuntur in
eo consistit ut perveniatur ad concordem disciplinam, quae certam signet viam
sequendam singulis in casibus in exercitio curae pastoralis.
Pontificium Consilium de
Legum Textibus per Commissionem peritorum in Iure canonico orientali et latino
quaestiones repperit quae prae ceteris egere videntur accommodata renovatione
legislativa sicque textum elaboravit transmissum ad triginta circiter totius
orbis Consultores et Iuris canonici cultores necnon ad Auctoritates
Ordinariatuum latinorum pro orientalibus. Expensis receptis animadversionibus,
novus textus approbatus est a Sessione Plenaria Pontificii Consilii de Legum
Textibus.
His omnibus perpensis,
quae sequuntur decernimus:
Art. 1. Canon 111 CIC integre sequenti textu
substituitur, in quo adiungitur nova paragraphus et nonnullae expressiones
mutantur:
§1 Ecclesiae latinae per
receptum baptismum adscribitur filius parentum, qui ad eam pertinent vel, si alteruter
ad eam non pertineat, ambo concordi voluntate optaverint ut proles in Ecclesia
latina baptizaretur; quodsi concors voluntas desit, Ecclesiae sui
iuris ad quam pater pertinet adscribitur.
§2 Si vero unus tantum ex
parentibus sit catholicus, Ecclesiae ad quam hic parens catholicus
pertinet adscribitur.
§3 Quilibet baptizandus qui
quartum decimum aetatis annum expleverit, libere potest eligere ut in Ecclesia
latina vel in alia Ecclesia sui iuris baptizetur; quo in casu,
ipse ad eam Ecclesiam pertinet quam elegerit.
Art. 2. Canon 112 CIC integre sequenti textu
substituitur, in quo adiungitur nova paragraphus et nonnullae expressiones
mutantur:
§1. Post receptum baptismum,
alii Ecclesiae sui iuris ascribuntur:
1° qui licentiam ab
Apostolica Sede obtinuerit;
2° coniux qui, in matrimonio
ineundo vel eo durante, ad Ecclesiam sui iurisalterius coniugis se
transire declaraverit; matrimonio autem soluto, libere potest ad latinam
Ecclesiam redire;
3° filii eorum, de quibus in
nn. 1 et 2, ante decimum quartum aetatis annum completum itemque, in matrimonio
mixto, filii partis catholicae quae ad aliamEcclesiam sui iuris legitime
transierit; adepta vero hac aetate, iidem possunt ad latinam Ecclesiam redire.
§2. Mos, quamvis diuturnus,
sacramenta secundum ritum alius Ecclesiae sui iuris recipiendi,
non secumfert adscriptionem eidem Ecclesiae.
§3. Omnis transitus ad
aliam Ecclesiam sui iuris vim habet a momento declarationis factae coram
eiusdem Ecclesiae Ordinario loci vel parocho proprio aut sacerdote ab
alterutro delegato et duobus testibus, nisi rescriptum Sedis Apostolicae aliud
ferat; et in libro baptizatorum adnotetur.
Art. 3. Paragraphus secunda can. 535 CIC integre
sequenti textu substituitur:
§ 2. In libro baptizatorum
adnotentur quoque adscriptio Ecclesiae sui iuris vel ad aliam
transitus, necnon confirmatio, item quae pertinent ad
statum canonicum christifidelium, ratione matrimonii, salvo quidem praescripto
can. 1133, ratione adoptionis, ratione suscepti ordinis sacri, necnon professionis
perpetuae in instituto religioso emissae; eaeque adnotationes in documento accepti
baptismi semper referantur.
Art. 4. Numerus secundus primae paragraphi can. 868 CIC
integre sequenti textu substituitur:
§1. 2° spes habeatur fundata
eum in religione catholica educatum iri, firma § 3; quae si prorsus
deficiat, baptismus secundum praescripta iuris particularis differatur, monitis
de ratione parentibus.
Art. 5. Canon 868 CIC posthac tertiam paragraphum
habebit ut sequitur:
§3. Infans
christianorum non catholicorum licite baptizatur, si parentes aut unus saltem
eorum aut is, qui legitime eorundem locum tenet, id petunt et si eis
corporaliter aut moraliter impossibile sit accedere ad ministrum proprium.
Art. 6. Canon 1108 CIC posthac tertiam paragraphum
habebit ut sequitur:
§3. Solus sacerdos valide
assistit matrimonio inter partes orientales vel inter partem latinam et partem
orientalem sive catholicam sive non catholicam.
Art. 7. Canon 1109 CIC integre sequenti textu
substituitur:
Loci Ordinarius et parochus,
nisi per sententiam vel per decretum fuerint excommunicati vel interdicti vel suspensi
ab officio aut tales declarati, vi officii, intra fines sui territorii, valide
matrimoniis assistunt non tantum subditorum, sed etiam, dummodo
alterutra saltem pars sit adscripta Ecclesiae latinae, non subditorum.
Art. 8. Prima paragraphus can. 1111 CIC integre sequenti
textu substituitur:
§ 1. Loci Ordinarius et
parochus, quamdiu valide officio funguntur, possunt facultatem intra fines sui
territorii matrimoniis assistendi, etiam generalem, sacerdotibus et diaconis
delegare, firmo tamen eo quod praescribit can. 1108 § 3.
Art. 9. Prima paragraphus can. 1112 CIC integre sequenti
textu substituitur:
§ 1. Ubi desunt sacerdotes et
diaconi, potest Episcopus dioecesanus, praevio voto favorabili Episcoporum
conferentiae et obtenta licentia Sanctae Sedis, delegare laicos, qui
matrimoniis assistant, firmo praescripto can. 1108 § 3.
Art. 10. Canon 1116 CIC posthac tertiam paragraphum
habebit, ut sequitur:
§3. In iisdem rerum adiunctis, de quibus in §1,
nn. 1 et 2, Ordinarius loci cuilibet sacerdoti catholico facultatem conferre
potest matrimonium benedicendi christifidelium Ecclesiarum orientalium quae
plenam cum Ecclesia catholica communionem non habeant si sponte id
petant, et dummodo nihil validae vel licitae celebrationi matrimonii obstet. Idem
sacerdos, semper necessaria cum prudentia, auctoritatem
competentem Ecclesiae non catholicae, cuius interest, de re certiorem faciat.
Art. 11. Prima paragraphus can. 1127 CIC integre sequenti
textu substituitur:
§ 1. Ad formam quod attinet
in matrimonio mixto adhibendam, serventur praescripta can. 1108; si tamen pars
catholica matrimonium contrahit cum parte non catholica ritus orientalis, forma
canonica celebrationis servanda est ad liceitatem tantum; ad validitatem autem
requiritur interventus sacerdotis, servatis aliis de iure
servandis.
Quaecumque vero a Nobis hisce
Litteris Apostolicis Motu Proprio datis decreta sunt, ea omnia firma ac rata
esse iubemus, contrariis quibuslibet non obstantibus, peculiari etiam mentione
dignis, atque decernimus ut per editionem in actis diurnis L’Osservatore
Romano promulgentur et deinde inActis Apostolicae Sedis commmentario
officiali edantur.
Datum Romae, apud Sanctum
Petrum, die XXXI mensis Maii anno MMXVI, Pontificatus Nostri quarto.
Không có nhận xét nào:
Đăng nhận xét